صدا از آسمون می یاد صدای احساس کیه
صدای غربت منه یا که یه بنده دیگه
کاش از میون این صدا یه حرف خوب پیدا بشه
برای شبهای سیاه یه همدمی پیدا بشه
کاش خدای آسمونا نگاهی هم به ما کنه
یکی نثار من کنه صد تا نثار اون کنه
کاش برای غربت من یه عاشقی پیدا بشه
برا شبای خستگی هوای من آبی بشه
کاش دنیامون ساده باشه مثال اون ساده دلا
غروبشم سپید باشه برای غصه های ما
کاش هممون با هم باشیم یکرنگ ویکصدا باشیم
سیاه رو از بین ببریم تا که همیشه خوب باشیم
کاش دنیای منم می شد مثال دنیای شما
برای دنیای منم یه یار خوب مثل شما
کاش تو سکوت بی کسی ستاره ای پیدا بشه
نفس های حبس دلم با صدای اون وا بشه
کاش این غروب دلگیرو یکی برام خاموش کنه
صدای احساس دلو کاش اون برام روشن کنه
کاش یه نگاهی بکنه به این دل فقیر من
کاش یه صدایی بزنه به این دل غمگین من
کاش حرفای تلخ منو یکی به جونش می خرید
نگاه غمگین منو با یه لبخندش می خرید
کاش یه کسی پیدا می شد اشعارمو پاره می کرد
تا که شعرای نسترن سادگی رو فدا می کرد
و خیلی ای کاش های دیگر...
کاش یه کسی پیدا بشه یه حرف تازه تر بگه غروب احساس وغم و پاره کنه دور بریزه بجاش بیاد ازعشق بگه از روشنی از نور بگه از مهر تو از مهر من از آنچه هست درقلب تو در قلب من همدم تو همدم من کنار تو کنار من بیا که راه دور نریم مارو به آسمون چیکار دستی دستی باورم شد منم شاعرم حالا بیا ودرستش کن!!!!!!
نوشته هاتون زیباست مرسی
ولی
تصور من اینه که نسل امروز ما چندان مایل به خواندن نوشته های طولانی نیست و نوشته ها باید مختصر و مفید باشن
البته این انتقادم ارزش نوشته های شما رو نفی نمیکنه و نوشته هاتون واقعا به دل میشینه
مرسی دوست عزیز