توصیف عشق واقعی( به یاد استاد شمس آبادی که عشق را به من آموخت)

سلام به همه دوستان گرامی

کسانی که به عشق معتقدند و خواهان عشق حقیقی هستند

مطالب من را با دقت بخوانند.

همه عاشق های واقعی را دوست دارم.

عشق

عشق ، رمز حیات، کیمیای سعادت، سیمرغ قله قاف

و شمس الشموس کائنات است.

عشق گوهری گرانبها و اساس آفرینش است

عشق می خواهد تو را به خودت معرفی کند :::

عشق چشمه جوشان آگاهی عاشقانه است.

عشق بلوغ عقل است و یا عشق همان عقل مدرن است.

عشق زمانی که انسان فهیم وفکور می شود ظهور می کند.

عشق صفات بد را از روح دور می کند

عشق بر روح اثر می گذارد

روح از عشق لذت می برد

عشق از روح بالاتر، مهم تر و لذت بخش تر است.

عشق جلادهنده دل است

و روشنی بخش چشم است

و روان کننده زبان

و بازکننده گوش

و مشفای همه امراض

و مصفا کننده قلوب

زیبایی فرزند عشق است

و تا جمیل و جمال هست

عشق و حرکت وجود دارد.

عشق تولدش صبح است.

کودکیش تا ظهر است.

نوجوانی اش تا عصر است.

بلوغ عشق شب است که شکفته می شود.

باید دلی دریایی داشت تا در دریای عشق بتوان شنا کرد.

هر که در عشق متولد شود

سراسر وجودش خیر محض می باشد.

هر که با چراغ عشق راه برود

به زمین نخواهد خورد.

عشق تنها شرابی است

که با نوشیدن آن سیراب نواهیم شد.

و این شراب عطش آور است.

عشق عاشق را در معشوق

و معشوق را در عاشق تلفیق می کند.

عشق مانند پرده سعادت است.

بر شانه هر کس می نشیند.

ما مهمانیم و عشق میزبان

ما بهانه ایم و عشق بهانه جو

عشق مانند یک بیماری است

که هر چه شدت پیدا کند مزه اش بیشتر وبهتر می شود

عشق تنها بیماری ست که شیرین است.

باران عشق اگر بر سرزمین دل کسی ببارد

از آن دل گلهای زیبا و شورانگیزی خواهد شکفت

که تجلی متعدد و متنوع معشوق خواهد بود.

عشق را می توانیم نردبانی بی انتها فرض کنیم

هر پله که از آن بالا می رویم یک پیروزی ست

منظره ای تازه تر می بینیم و به بالا صعود می کنیم.

برای رسیدن به عشق

باید به بیمارستان محبت برویم

و سرم جنون تزریق کنیم تا به وصال برسیم.

و اما.........

عشق قرنها و سالها و ماهها و روزها

و شب ها و ساعتها و دقیقه ها و ثانیه ها

و تمام لحظه ها به دنبال ما می گشت

تا اینکه ما را در این مقطع از تاریخ یافت

و به وجد و شور وشعف افتاد

و خورشیدوار سر از سینه ما برون تافت.

اینک ما همه عشقیم و عشق همه ما.

                                       ( به یاد استاد شمس آبادی که عشق را به من آموخت)